Door Marian van Vliet. Op zaterdag 19 november 2022 vond de internationale Dag voor de Nabestaanden plaats. Jaarlijks wordt er in de maand November wereldwijd stilgestaan bij nabestaanden die iemand door zelfdoding hebben verloren. En op vrijdag 9 december organiseerde De Stichting Zorg en Zelfdoding haar jaarlijkse themabijeenkomst in Filmhuis De Fabriek te Zaandam. Beide bijeenkomsten werden zeer gewaardeerd door de aanwezigen.
Door Nelleke Koster. Voor mij is Kerst een spirituele tijd. De geboorte van Christus. Kerst is voor mij ook een stil wonderlijk midwinter feest, niet alleen een christelijk maar ook een heidens feest, gesymboliseerd door het licht, want midwinter is immers ook de zonnewende. Met het licht komt de hoop. Deze hoop zie ik terug in de natuur, de eerste puntjes van de bollen komen boven de grond, de bomen hebben hun knoppen al gevormd voor een nieuwe lente…
Door Liesbeth Gijsbers. Het is een van de afschuwelijkste ervaringen die je kunt meemaken: dat een geliefd persoon uit het leven stapt. Niet alleen uit ‘het’ leven, of het eigen leven, maar ook uit het jouwe, uit het gedeelde leven. Wie het heeft meegemaakt weet hoe het voelt… De ramp van een zelfdoding treft niet alleen degene die de dood erin vond, maar alle mensen daaromheen.
Door Rob van Leeuwen. Een uur rijden ongeveer, naar een bos bij een plaats waar ik nooit eerder was geweest. Gestaag volg ik mijn navigatie langs pittoreske haast zuid Europese dorpjes. Wat ga ik zo aantreffen? Hoe zal een en ander verlopen? Ik kon me er nog moeilijk een voorstelling bij maken.
Op de afgesproken tijd parkeerde ik mijn auto aan de rand van het bos dat er mooi en op een of andere manier bijna sprookjesachtig uit zag.
Door Tineke Klaassen. Als ik rouw schrijf ik. Ik schrijf als ik rouw. Sandra wist dit en nodigde me uit om iets te schrijven voor dit blog. Dank je wel Sandra. Sandra en ik hebben elkaar ontmoet tijdens een rouwretraite (voor mensen die een dierbare hebben verloren na zelfdoding) waarin zij mij gesteund en geïnspireerd heeft toen ik vast liep in mijn rouwproces. Door te schrijven kan ik vertragen en een bezoekje brengen aan mijn binnenwereld, om daarna met nieuwe inzichten weer terug te komen en me staande te houden in deze buitenwereld.
Door Minjon van Zoest. Vereerd, dat is het woord dat het beste omschrijft hoe ik me voelde toen ik werd gevraagd om een blog te schrijven voor dit mooie platform. Vereerd omdat ik als rouwcoach graag een bijdrage lever maar dat niet kan doen als lotgenoot. Ik schrijf vanuit een andere ervaring; die van iemand die vele mensen heeft mogen bijstaan in hun leven met verlies door zelfdoding. Stuk voor stuk liefdevolle mensen die meer willen dan alleen het hoofd boven water proberen te houden: ze willen hun leven weer vormgeven.
Door Iris van Schaick Zillesen. De klaprozen stonden in bloei. Juist toen ik ze ’t hardst nodig had, waren ze daar. Ik werd overweldigd door een gevoel van magie en geluk. Ik was heftig ontroerd, ik voelde weer geluk en liefde. Het was er nog, en nog duizend maal heftiger dan ooit tevoren. Magisch rood in full power werd ik geraakt. Midden in mijn hart. Nooit meer gedacht dat ik dit ooit nog zo zou voelen, wat een enorm warm geluksgevoel overkwam me nu. Dit is mijn nieuwe leven. Ik heb hoop voor mezelf, heel veel hoop!